Bezoek aan Gemeente Roermond

Op donderdag 4 september was ik (Carlos den Heijer) te gast bij de gemeente Roermond. Ik werd hartelijk ontvangen door Marianne Smitsmans, Lizzy Boots en Greet Noorda. Meteen was er een fijne, open sfeer waarin er met elkaar in gesprek werd gegaan over hoe we naasten van iemand met een Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) nog beter kunnen ondersteunen binnen de gemeente Roermond.

Ik vertelde over de succesvolle informatieavond die “Een Andere Partner” op 1 april jl. organiseerde voor naasten van mensen met een NAH binnen de gemeente Peel en Maas. Dit werd een waardevolle bijeenkomst vol (h)erkenning en verbinding.

Ook vertelde ik over de indrukwekkende theatervoorstelling Gevangen in mijn brein, die op indringende en eerlijke wijze laat zien hoe het is om te leven met hersenletsel – en wat dit betekent voor naasten. (Een kijkje achter de voordeur bij Eva en Mark).

Wat willen we met “Een Andere Partner” bereiken? We willen NAH en de impact op de omgeving, meer zichtbaar en bespreekbaar maken. Ons doel is om de partner of naaste van iemand met hersenletsel een stevigere plek te geven in de maatschappij, via o.a.:

– Meer bewustwording Door de theatervoorstelling “Gevangen in mijn Brein” te laten zien. Professionals en publiek zien wat zich achter de voordeur afspeelt bij Eva en Mark.

– Anders kijken vanuit het WMO en de VIJF op NAH: Door verhalen uit de praktijk beter te benutten, kunnen we beter maatwerk leveren en meer passende ondersteuning bieden.

– Ondersteuning vernieuwen: Niet alleen voor de persoon met NAH, maar juist óók voor diens partner of naasten. We kijken naar nieuwe vormen van begeleiding die de draagkracht en het welzijn van de naaste versterken.

Hoe nu verder? We hebben samen mooie ideeën besproken over hoe we “Een Andere Partner” een plek kunnen geven binnen de gemeente Roermond. Denk dan aan: – Een informatieavond speciaal voor naasten – in samenwerking met het theaterstuk “Gevangen in mijn Brein”.

– Verkenning van mogelijkheden voor professionals om zich verder te scholen en bewust te worden van NAH in hun werk. -Aansluiten bij het opleidingsbeleid om toekomstige professionals beter voor te bereiden op het werken met mensen met NAH én hun naasten. Samen de schouders eronder!

Het was een open en prettig gesprek waarin we elkaar vonden in de wens om écht iets te betekenen.

We gaan de komende tijd aan de slag om dit verder vorm te geven – met veel enthousiasme! Marianne, Lizzy en Greet, bedankt voor jullie tijd, openheid en gastvrijheid. We kijken uit naar de samenwerking!